No minsken, dit wurdt myn lêste stikje oer de Kulturele Haadstêd 2018. Op himsels fûn ik de drokte dy’t de toeristen meibrochten tige gesellich, hear. En se fregen my ek geregeld de wei, dan kinne jo josels efkes in wichtich persoan fine, no.
Lês fierder by ensafh
Nijsgirrich reisblog fan Geart Tigchelaar, mei û.o. Knilles goes Danish! http://www.letterenfonds.nl/nl/entry/2095/kilometers-langs-een-deens-friese-horizon
Hjoed wie ik efkes op it Uit-festival yn Ljouwert. Hiel aardich en gesellich hear! Ik trof ûnder oaren de tige fleurige Eric Hoekstra. Ferjitten om in foto te meitsjen.
Wêr mocht dat grut oankundige Marboei dichtersfestival ek mar wêze? Ik socht my in ûngelok. Op it lêst seach ik in stik as tsien minsken yn in rûntsje sitten en hearde wat gepreuvel. It wie Eeltsje Hettinga oan it wurd! De Dichter fan Fryslân!
Eeltsje Hettinga, Dichter fan Fryslân. *kuch*
Yn ‘e midden mei it blauwe himd: Ernst Bruinsma, de ferneamde útjouwer en literêr deskundige.
Foto’s efkes oanklikke
Der wie lykwols frijwol neat fan te ferstean, fierstente sacht, en myn 62-jierrige earen binne noch aardich ynoarder. It is gjin lokkich houlik, Eeltsje en de moderne technyk.
Myn grutte freon Ernst Bruinsma wie ek oanwêzich. Wa’t der ek wie, hoe koe’t ek oars, dat wie Elske Schotanus.
Elske Schotanus, in bytsje yn ‘e beane?
Ik wit net, neffens my giet it net sa goed mei Elske. Se stode op my ôf, rôp fan ‘silsto dy foto’s op dyn webloch sette?’ en besocht my op agressive wize it fotografearjen ûnmooglik te meitsjen. It frommiske makke in wat betiisde yndruk. No, ja, ik hie myn foto’s ommers al makke, dat ik bin mar gau nei hûs ta gien, foardat sa’nien jo de eagen út ‘e holle klaut, jo witte mar nea… Sptich dat ik de oare dichters net mear hearre koe, mar jo feilichheid giet foar, no.
It wie in tige nijsgjirrich begjin fan it nije Kulturele Seizoen. Dat ûnthjit noch wat!
De Ljouwerter krante fan juster 29-08-18
Asing Walthaus skriuwt:
Komende maand verschijnt een Engels overzicht van Friese teksten. ,,Het is ongeveer even dik als ons boek over het Normandisch’’, zegt de uitgever.
Bijna vierhonderd pagina’s telt Swallows and floating horses, een overzicht van in het Fries geschreven teksten vanaf de twaalfde eeuw tot en met nu. De titel komt uit Faderpaard van Tsjêbbe Hettinga („de swellen en / De sweevjende hynders”). Het boek bevat niet enkel literair proza en poëzie, ook historische teksten en zelfs een fragment uit het Oera Linda Boek, de beroemde negentiende-eeuwse vervalsing die voor een historische kroniek van Friesland werd aangezien.
…
Lastig bij zulke overzichten is dat er gekozen moet worden. De Friese dichter Cornelis van der Wal mopperde op zijn weblog dat zijn werk ontbreekt. „Ik kan eerlijk zeggen dat het mijn fout niet is”, zegt Boutle. „Maar bij levende schrijvers loop je daar vaker tegenaan. Bij het Welsh hadden we dichters die er niet in wilden, omdat ze niet in het Engels vertaald wilden worden. En misschien heeft het Fries wel duizend dichters. Die passen er nooit allemaal in.”
Moai stikje op himsels. En fansels is it Clive Boutle fan de Londenske útjouwerij Francis Boutle net kwea-ôf te nimmen. It is Ernst Bruinsma dy’t my op alle mogelike manieren tsjinwurket. No sa.
Mei:
Abe de Vries: Opskuorgebieten
Tsead Bruinja: Hingje net alle klean op deselde kapstôk
Syds Wiersma: Twintig liefdes een Saudade/ Tweintich leafdes in Saudade
Klik hjir
Hmm… slim tradisjoneel omslach, fine jo ek net? Frijwat ûnsjoch en amateuristysk. Meikoarten yn ‘e winkel!
Dus, dit moat de belangstelling foar de Fryske Literatuer yn ‘e Ingelsktalige wrâld fuortsterkje. Jo eigen Knilles heart neffens gearstaller Ernst Bruinsma net by de Fryske Literatuer. Mar dat is ek net sa ferrassend foar ien dy’t as einredakteur fan de Moanne in arikel fan Eeltsje Hettinga goedkarde, wêryn’t Hettinga it folgjende oer my skreau: ‘In betide dea hie better west …’
Der is noch wol mear oer Bruinsma te sizzen. Sykje it hjir mar nei.
Ofrûne sneon wie der wer in gearkomste fan de redaksje fan ensafh, altyd tige noflik, der sneuvelen in stikmannich ynstjoeringen, oaren waarden goedkard. Nei ôfrin fan de gearkomste krigen wy besite fan de Sloveenske dichteresse Kristina Kočan en har freon, de videokeunstner Kristijan Robic. Dat de twa Sloveenske keunstners, dy’t foar Oare Wurden fjouwer wiken yn Fryslân binne, efkes by ensafh delkamen wie in útsûndering, want foar Kristina wie der troch Oare Wurden hielendal neat organisearre. Hast net ien wist nammers ek dat se yn Fryslân wiene, der stiet ek neat oer op ‘e webside.
Ik moat sizze, en dat haw ik ús Sloveenske gasten ek meidield, dat ik my skamje, hoe se hjir behannele binne. En it is net de earste kear dat bûtenlânske meiwurkers oan Oare Wurden foar in winige doar steane. Ik fyn it in skandalige saak.
Kristina Kočan hat my nammers tastimming jûn om hjir oer te skriuwen, beiden binne slim teloarsteld. Tige aardige minsken oars! Ik haw Kristijan ús Nasjonale Slokje priuwe litten, en Kristina hat in jurkje by Atelier de Klos kocht.
Oare Wurden, jim moatte jim, alwer, deaskamje.
Jim witte faaks noch wol, dat ik wat de gek hie mei Eeltsje Hettinga en Lotte Middendorp harren mediaprojekt It Font. Ik neamde it projekt ûnder oaren artsy-fartsy-gedoch. Mar dat wie fansels net alhiel earlik, want ik hie It Font noch hielendal net sjoen. No wie it gefal dat ik op 03-06-2018 tafallich yn Oranjewâld foardrage moast, as meiwurker oan in saneamde guerilla-aksje fan RIXT, it nije Dichterskollektyf, dat nammers wat publisiteit oanbelanget folle mear oandacht kriget as Eeltsje syn Dichter fan Fryslân, mar hawar. It Font stie ek op it programma, in bûtenkânske alsa!
Ssst: Eeltsje lêst foar!
It wie prachtich, in bytsje soel waar. De foardrachten fan it RIXT-kollektyf foelen wol yn ‘e smaak, sa hiene wy de yndruk, en de sfear op it Festival wie tige noflik. It bier smakke bêst.
In oere of sân jûns soe it heve: It Font! De keunstsinnige film waard op in tige lyts kompjûterskermke fertoand, it op houtene bankjes sittend publyk krige koptelefoans op, dy’t it dan al, dan wer net diene. Om koart te kriemen: de fertoande bylden koe ik de helte net fan sjen fanwege it sinneljocht en it spegeljende lytse skerm. Wa betinkt soks! Projektearje it dan op in doek of sa, dit like fansels nearne nei. Wat ik der fan gewaarwurde koe waard ik ek net bliid fan. Eeltsje yn in roeiboat, tige symboalysk, no. De dea, de Styx, begripe jo wol? Yn myn omjouwing hearde ik guon sizzen: in Havo 5 filmke. Dat wie faaks noch tefolle eare.
De sjarmante Elske Schotanus wie fansels ek wer oanwêzich
Ta beslút: Hettinga sette yn in efterôfpraatsje himsels en frou Middendorp folslein foar skut mei de útspraak: ‘Dit liket faaks op in efterneimiddei makke, mar der is wol mear as in jier oan wurke’. Hoe amateuristysk wolle jo it hawwe! Krekt as makket dat wat út, it giet om it resultaat. En dat is: ARTSY-FARTSY. Ik hie gelyk.
Hettinga en Middendorp miene dat se in geweldich orizjineel keunstwurk makke hawwe, mar yn feite stelt it allegear net folle foar. No ja, de elektroanyske muzyk fûn ik net ûnaaardich, mar dat wie it dan ek wol.
@Fremibu2 alias Jetske Bilker op twitter: ‘Litte net-proazaskriuwers asjeblyft yn redaksjonele kommintaren fan ús literêre tydskriften har mûle hâlde oer wat Fryske proazaskriuwers dwaan of litte moatte.’ Piter Boersma krige 1998 de GJpriis foar proaza. Is Jetske wol lekker?
Ut it foaropwurd fan ensafh nû 1, skreaun troch Piter Boersma.
Efkes op ‘e foto klikke.
