Cornelis van der Wal

It wie my sels ûntkommen, want ik lês dy fersen fan de Dichter fan Fryslân meast net, mar fia de reaksjes op ensafh en in berjocht op Facebook waard ik der op wiisd dat de DFF himsels plagiearre hat mei syn nijste ynstjoering Europa – De nammen. Ik woe dizze kwestje op dit plak nochris neame, sadat de brot net ûndersnijd rekket.

Ik noegje jo út om dizze link oan te klikken, dêrûnder stiet it gedicht ‘De ûntplofte ierde’. It is by it *kuch* Kulturele Tydskrift de Moanne publisearre.

En lês dêrnei ris Hettinga syn nijste poëtyske bydrage as Dichter fan Fryslân, Europa – De nammen Hjir klikke. No bin ik my derfan bewust dat dichterlike ynspiraasje betiden in probleem wêze kin, mar yn dit gefal is der sprake fan klearebare earmoed.

Ik haw earne lêzen dat minsken net gau en graach op linkjes klikke. Wêrom net, dat is my in riedsel, mar ik sil harren skewiele troch in pear sitaten te jaan.

Ut ‘De ûntplofte ierde’, tredde strofe:

It is baas drok oan de kusten fan Europa,
badgasten hise har yn see, swimme
foarby skylpodden, deade bern en it wrak-
hout fan skurve boaten, ûngemak dat
jûns, as de sinne yn de oliven hinget,
fia Skype en mail nei it thúsfront fljocht,

…

En út ‘Europa – De nammen’:

It is baas drok oan de kusten fan Europa.
Badgasten, beskonken yn see, swimme
foarby it wrakhout fan it skip dat
de flechtling brocht, ûngeriif dat jûns
ûnder de sinne yn de oliven fia
Skype en mail nei it thúsfront spat,

…

Hettinga hat alsa fan de tredde strofe fan ‘De ûntplofte ierde’ in ‘nij’ gedicht makke: ‘Europa – De nammen’. De twa teksten binne frijwol identyk.

No freegje ik my ôf wat de Provinsje hjir eins fan tinkt. Moat ien beleanne wurde foar opwaarme stealtsjes? Moat hjir net yngrepen wurde?

De wize wêrop’t E. Hettinga DFF wurden is fertsjinnet sawiesa gjin skientmepriis. Ommers, Hettinga soe earst net oan de ferkiezing meidwaan, sjerpslikke de (foar it grutste part Hollânsktalige) sjuery om harren bekjes, die letter dochs mei en waard troch deselde sjuery ta DFF ferkeazen.

Sa giet it hjir yn Fryslân, en elkenien fynt it wol bêst.

Ik net.

Earder hiene wy al ris Friduwih Riemersma dy’t de poëzij fan har partner Abe de Vries bejubele: Riemersma skreau û.o. ‘Brek dyn klank befettet beslist mylpealgedichten, binnen it oeuvre en yn de Fryske literatuer, …’ Lês mar wat ik dêr doe fan fûn, ûnder dizze link.

Abe de Vries

Friduwih Riemersma

Sûnt hjoed hawwe wy ek it jo net ûnbekinde romantyske leafdespear Eeltsje Hettinga en Elske Schotanus, dy’t sjerpslikjende artikels oer inoar skriuwe. Ik sitearje Eeltsje:

In skot yn de roas wie de performance fan it skriuwersduo Elske Schotanus en Arjan Hut, dat fanôf de balustrade op de earste ferdjipping mei help fan in megafoan Miedema syn ‘greate wrakseling’ oer it fuotljocht brocht.

Ferrassend en sterk wie Schotanus har deklamaasje fan ien fan de kaairigels út dit wilens klassike Fryske gedicht: “ah witte presys hwat moai is / witte presys hwat wij fijn fine / fotografearje dat wol wer even / ôfdrukke mar wer.”

Dat sokken net troch hawwe dat se harsels hjirmei folslein bespotlik meitsje…

Eeltsje Hettinga

Elske Schotanus

Ja het staat er echt, op pagina 299. Anne Wadman wordt in Swallows and floating horses, een Engelstalig overzicht van Friese literatuur, voor een vrouw aangezien. ,,Her work attracted attention outside Friesland too’’, staat daar, gevolgd door een fragment uit De smearlappen in het Fries en in het Engels.

Dichter Cornelis van der Wal zag dat het eerst.

Lês fierder by de LC

No minsken, dit wurdt myn lêste stikje oer de Kulturele Haadstêd 2018. Op himsels fûn ik de drokte dy’t de toeristen meibrochten tige gesellich, hear. En se fregen my ek geregeld de wei, dan kinne jo josels efkes in wichtich persoan fine, no.

Lês fierder by ensafh

Hjoed wie ik efkes op it Uit-festival yn Ljouwert. Hiel aardich en gesellich hear! Ik trof ûnder oaren de tige fleurige Eric Hoekstra. Ferjitten om in foto te meitsjen.

Wêr mocht dat grut oankundige Marboei dichtersfestival  ek mar wêze? Ik socht my in ûngelok.  Op it lêst seach ik in stik as tsien minsken yn in rûntsje sitten en hearde wat gepreuvel. It wie Eeltsje Hettinga oan it wurd! De Dichter fan Fryslân!

Eeltsje Hettinga, Dichter fan Fryslân. *kuch*

Yn ‘e midden mei it blauwe himd: Ernst Bruinsma, de ferneamde útjouwer en literêr deskundige.

Foto’s efkes oanklikke

Der wie lykwols frijwol neat fan te ferstean, fierstente sacht, en myn 62-jierrige earen binne noch aardich ynoarder. It is gjin lokkich houlik, Eeltsje en de moderne technyk.

Myn grutte freon Ernst Bruinsma wie ek oanwêzich. Wa’t der ek wie, hoe koe’t ek oars, dat wie Elske Schotanus.

Elske Schotanus, in bytsje yn ‘e beane?

Ik wit net, neffens my giet it net sa goed mei Elske. Se stode op my ôf, rôp fan ‘silsto dy foto’s op dyn webloch sette?’ en besocht my op agressive wize it fotografearjen ûnmooglik te meitsjen. It frommiske makke in wat betiisde yndruk. No, ja, ik hie myn foto’s ommers al makke, dat ik bin mar gau nei hûs ta gien, foardat sa’nien jo de eagen út ‘e holle klaut, jo witte mar nea… Sptich dat ik de oare dichters net mear hearre koe, mar jo feilichheid giet foar, no.

It wie in tige nijsgjirrich begjin fan it nije Kulturele Seizoen. Dat ûnthjit noch wat!