Cornelis van der Wal

Hmm… slim tradisjoneel omslach, fine jo ek net? Frijwat ûnsjoch en amateuristysk.  Meikoarten yn ‘e winkel!

Dus, dit moat de belangstelling foar de Fryske Literatuer yn ‘e Ingelsktalige wrâld fuortsterkje. Jo eigen Knilles heart neffens gearstaller Ernst Bruinsma net by de Fryske Literatuer. Mar dat is ek net sa ferrassend foar ien dy’t as einredakteur fan de Moanne in arikel fan Eeltsje Hettinga goedkarde, wêryn’t Hettinga it folgjende oer my skreau: ‘In betide dea hie better west …’

Der is noch wol mear oer Bruinsma te sizzen. Sykje it hjir mar nei.

Jim witte faaks noch wol, dat ik wat de gek hie mei Eeltsje Hettinga en Lotte Middendorp harren mediaprojekt It Font. Ik neamde it projekt ûnder oaren artsy-fartsy-gedoch. Mar dat wie fansels net alhiel earlik, want ik hie It Font noch hielendal net sjoen. No wie it gefal dat ik op 03-06-2018 tafallich yn Oranjewâld foardrage moast, as meiwurker oan in saneamde guerilla-aksje fan RIXT, it nije Dichterskollektyf, dat nammers wat publisiteit oanbelanget folle mear oandacht kriget as Eeltsje syn Dichter fan Fryslân, mar hawar. It Font stie ek op it programma, in bûtenkânske alsa!

Ssst: Eeltsje lêst foar!

It wie prachtich, in bytsje soel waar. De foardrachten fan it RIXT-kollektyf foelen wol yn ‘e smaak, sa hiene wy de yndruk, en de sfear op it Festival wie tige noflik. It bier smakke bêst.

In oere of sân jûns soe it heve: It Font! De keunstsinnige film waard op in tige lyts kompjûterskermke fertoand, it op houtene bankjes sittend publyk krige koptelefoans op, dy’t it dan al, dan wer net diene. Om koart te kriemen: de fertoande bylden koe ik de helte net fan sjen fanwege it sinneljocht en it spegeljende lytse skerm. Wa betinkt soks! Projektearje it dan op in doek of sa, dit like fansels nearne nei. Wat ik der fan gewaarwurde koe waard ik ek net bliid fan. Eeltsje yn in roeiboat, tige symboalysk, no. De dea, de Styx, begripe jo wol? Yn myn omjouwing hearde ik guon sizzen: in Havo 5 filmke. Dat wie faaks noch tefolle eare.

De sjarmante Elske Schotanus wie fansels ek wer oanwêzich

Ta beslút: Hettinga sette yn in efterôfpraatsje himsels en frou Middendorp folslein foar skut mei de útspraak: ‘Dit liket faaks op in efterneimiddei makke, mar der is wol mear as in jier oan wurke’. Hoe amateuristysk wolle jo it hawwe! Krekt as makket dat wat út, it giet om it resultaat. En dat is: ARTSY-FARTSY. Ik hie gelyk.

Hettinga en Middendorp miene dat se in geweldich orizjineel keunstwurk makke hawwe, mar yn feite stelt it allegear net folle foar. No ja, de elektroanyske muzyk fûn ik net ûnaaardich, mar dat wie it dan ek wol.

Besprekken Elmar Kuiper 2017-… fan Frysktalige poëzij yn de Leeuwarder Courant. Gronologysk oardere, ôfkomstich út it argyf fan de Leeuwarder Courant.

Klik hjir

Yn de linker kolom fan myn haadside steane noch mear argivearre poëzijbesprekken.

Tekst: Facebook DichterS fan Fryslân

Waterconnecting2018 hat ús juster ekskuzes oanbean foar de gong fan saken oangeande de banieren mei wetterpoëzij op it Wilhelminaplein. Se sille de banieren no sa gau mooglik út har behyplike hoekje yn it stedskantoar weihelje. En se ha ús tasein dat se ein april in goed plak krije by de Wetterparade, as der yn de Aegontún in tentoanstelling oer wetter is, en dat se ek pleatst wurde kinne om de Wetterbar hinne dy’t by Wetsus makke wurde sil. Earder dizze wike hie Lân fan Taal ús al oanbean dat de banieren by guon eveneminten yn de Prinsetún stean kinne en mooglik ek by The Sea, the Sea yn Harns. Moaie foarútsichten, tank dêrfoar.

De rol fan Studio Roosegaarde by it wegerjen fan de banieren op it plein bliuwt dubieus. Neffens Waterconnecting kamen se mei in wasklist oan ‘steurende’ eleminten op it plein dy’t ferwidere wurde moasten. Dêr hearden de banieren mei wetterpoëzij ek by. Moandei waard my troch Roosegaarde noch ferwiten dat ik harren falsk beskuldige, want nee sy soenen noait poëzij wegerje omdat se fan poëzij hâlde. Tiisdei wie de lêzing al oars: se hienen ‘advisearre’ om de banieren net op it plein te pleatsen, want dy soenen yn it tsjuster dochs net te lêzen wêze en dat wie dochs skande fan de poëzij. Mar juster hat Waterconnecting ús nochris witte litten dat Roosegaarde de banieren gewoan net op it plein ha woe. Basta.

Mar gau nei Antarctica mei Waterlicht, soe ik sizze. Miskien kinne wy njonken de jierappelgedichten dy’t nei Malta brocht wurde, in iisbrekker mei Fryske skossepoëzij nei Antarctica stjoere en dêr dan yslike dichtrigels troch de ljochtsjoo hinne katapulteare. Greenpeace wol ús grif wol in skip liene. Want ik tink net dat dy bliid binne mei lasersjoos op de Súdpoal.

Syds Wiersma

Neiskrift: de regionale kranten fine dizze saak blykber gjin berjocht wurdich. cvdw